<< Wróć do strony głównej

Created with WebWave CMS

Słodko-Gorzka Historia Pewnego Radia

&

 

Radio Plus

&

 

Katolicka Rozgłośnia Archidiecezji Gdańskiej

 

30 stycznia 2018

<< Wróć do strony głównej

 

Gdy piszę te słowa mija niemal równo 25 lat od momentu kiedy w eterze pojawił się pierwszy serwis informacyjny Radia PLUS w Gdańsku. 5 września 1992 roku, po kilku tygodniach intensywnych ćwiczeń zespołu i prawie rocznych przygotowaniach twórców i pomysłodawców, ruszyło pierwsze w Polsce radio łączące w sobie ewangelizacyjny, katolicki charakter i całkowicie komercyjny program.



Radio tworzyła grupa młodych, pełnych energii i zapału osób, dla których rozgłośnia radiowa przy ul. Suwalskiej w Gdańsku była często pierwszym lub jednym z pierwszych miejsc pracy. Byli pełni wiary w swój sukces, otwarci na świat i wszystko co nowe, gotowi aktywnie wpisać się w dynamiczny proces zmian społecznych i politycznych dokonujących się wówczas w naszym kraju.

 


Sukces przyszedł bardzo szybko

 

Już po kilku miesiącach od uruchomienia stacji, radio stało się znane i popularne w całym Trójmieście, a wkrótce na całym Pomorzu. Dynamiczne, krótkie serwisy informacyjne, charakterystyczne, nowatorskie jingle, nowe pomysły marketingowe i niespotykane wcześniej akcje plenerowe kierowane do mieszkańców Trójmiasta, jeszcze bardziej pogłębiły i ugruntowały tę popularność.

 


Katolicki i misyjny charakter radia, właściwie niezauważalny dla szerokiego grona słuchaczy, był jednak przedmiotem krytyki sporej grupy osób duchownych i świeckich, którzy narzekali i skarżyli się nieraz na zbyt małą – ich zdaniem – zawartość treści katolickich w programie radia. Tę krytykę tłumiło jednak stanowisko metropolity gdańskiego, arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego, darzącego swym zaufaniem twórców i pomysłodawców radia, a jednocześnie akceptującego i popierającego komercyjny i otwarty charakter radia.

 


Entuzjazm i wiara

 

w możliwość dokonania wielkich zmian w kraju, poczucie misji oraz znaczenia i wagi zawodu dziennikarza, które cechowało pracowników radia, było z pewnością zjawiskiem niezwykłym i bardzo pozytywnym. Przez kilka lat radio rozwijało się, wzbogacało swój program i poszerzało grono słuchaczy. Były też oczywiście bieżące  problemy, trudne momenty, spory pomiędzy pracownikami, ale dominowało poczucie wspólnego uczestnictwa w bezprecedensowym projekcie, który szybko stał się wzorem dla wielu, nie tylko diecezjalnych i katolickich, rozgłośni radiowych w całym kraju.

 


Ludzie Radia PLUS są dziś w mediach, polityce, biznesie, instytucjach publicznych. Wielu z nich nadal odnosi sukcesy. Ale Radio PLUS - wbrew nadziejom pracowników oraz możliwościom technicznym, intelektualnym i finansowym stacji  - nie stało silnym graczem na rynku ogólnopolskim rozgłośni radiowych. Po pięciu latach intensywnego rozwoju w Trójmieście, przygotowaniu i wdrożeniu autorskiej koncepcji sieci rozgłośni katolickich, przekonaniu do tej koncepcji większości biskupów i dyrektorów diecezjalnych stacji katolickich, aż w końcu po uruchomieniu tego projektu, znaczenie i rola Radia PLUS na rynku mediów komercyjnych i katolickich daleka jest od tej, którą miało ono na początku lat dziewięćdziesiątych.

 


Dlaczego tak się stało?

 

Czemu nie udało się przenieść lokalnego sukcesu radia na poziom ogólnopolski? Gdzie zostały popełnione błędy? I w końcu - czy ostateczny kierunek rozwoju mediów katolickich w Polsce oraz ich dzisiejszy kształt, jest na pewno optymalny z punktu widzenia potrzeb i oczekiwań twórców oraz słuchaczy ówczesnego Radia PLUS ?

 


Przygotowując niniejszą opowieść, będącą opowieścią o początkach Radia PLUS, chciałem wrócić myślami i zachować dla innych, niezwykły czas przełomu i początku lat dziewięćdziesiątych. Chciałem przypomnieć klimat tamtego okresu, entuzjazm i nadzieje towarzyszące nam w ciągu pierwszych lat pracy rozgłośni. Bardzo dziękuję moim rozmówcom, których wspomnienia są treścią tej historii. Chciałbym zadedykować ją twórcom, wszystkim pracownikom, przyjaciołom i słuchaczom naszego gdańskiego Radia PLUS.

 

Roman Wilkoszewski
wrzesień 2017

Wstęp